Ένα προβλημα με ένα de frost ψυγείο

Καιρό τώρα άφηνα κομμένα λεμόνια στο ψυγείο για να τα βρω τελείως στερημένα χυμών πολύ σύντομα. Στο τέλος κάθησα  και σκέφτηκα οτι για να μη δημιουργείται πάγος, τοτε μάλλον το ψυγείο λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίζει εξαιρετικά την υγρασία. Θυμήθηκα οτι το πιο ξυρό μέρος στο κόσμο βρίσκεται στην Ανταρκτική (δες εδω). Αν ειναι έτσι σκέφτηκα τότε αυτό που πρεπει να κάνω ειναι να βάλω τα λεμόνια σε μια σακουλίτσα που να εμποδίζει τα μορια νερου που φεύγουν απο το χυμό του λεμονιού ακομα και σε πολυ μικρές θερμοκρασίες να απομακρυνθουν. Το δοκίμασα λοιπον και ....

Χρηση της Φυσικο/Χημειας στη Μαγειρική

Μου έκανε εντύπωση το πώς μπορει να χρησιμοποιήσει κανεις τη γνώση για την αντίδραση Maillard (που δεν ξέρω τι ακριβώς ειναι αλλά μπορει κανεις να μάθει κανεις γι αυτην εδώ) για να σοτάρει κρεμμύδια όπως παρουσιάζεται εδω.

Ο συναγερμός και οι συζητήσεις … υψηλού επιπέδου

Πριν λίγες ημέρες, τοποθέτησα συναγερμό στο αυτοκίνητο. Την πρώτη ημέρα, όλα φαίνονταν εντάξει.    

Την επόμενη ημέρα το πρωί, στις 10 ακριβώς άρχισε η ταλαιπωρία. Ο συναγερμός άρχισε να χτυπά με συχνότητα 5-10 λεπτών. Όσο και αν τον σταματούσα, αυτός μετά από λιγάκι, ξεκινούσε και πάλι. Πήγα στο κατάστημα, μου έκαναν ορισμένες ρυθμίσεις και μου είπαν ότι το θέμα λύθηκε. Κι όμως! Πάλι τα ίδια! Κάθε ημέρα, επι 4 ημέρες, ο συναγερμός ξεκινούσε να χτυπά το πρωί και να σταματά το μεσημέρι. Πριν και μετά, κανένα πρόβλημα! Στο κατάστημα είχαν δοκιμάσει τα πάντα. Είχε γίνει δεύτερο σπίτι μου! Ώσπου την 4^η ημέρα, κάτι άλλαξε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζα το πρόβλημα. Κάθισα να σκεφτώ εγώ, που δεν έχω γνώσεις γύρω από αυτοκίνητα και συναγερμούς, μια πιθανή εξήγηση για το πρόβλημα. Έφερα το αυτοκίνητο στο νού μου και προσπαθούσα να φανταστώ κάτι που θα μπορούσε να το ταρακουνά κάπως , ώστε να πυροδοτεί το συναγερμό. Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι... 

Περιορίζοντας μια πετρελαιοκηλίδα στην άσφαλτο

Πριν λίγες ημέρες συνέβη ένα περιστατικό που νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ με όσους εκτιμούν την αξία της Φυσικής στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Ήλθε έξω από το σπίτι μου ένας γνωστός  μου που γνωρίζει από μαστορέματα, για να αλλάξει λάδια στο παλιό μου αυτοκίνητο. Το συνεργείο που μου τα άλλαζε έκλεισε και δεν ήθελα να το πάω σε βενζινάδικο.  Αφού λοιπόν ο κυρ Γιώργος  μου άλλαξε τα λάδια, μου έδωσε το γεμάτο  δοχείο για να το μεταφέρω σε ασφαλές σημείο. Για κακή μου τύχη, άφησα ανοιχτό  το δοχείο στην άκρη του δρόμου, πάνω στο πεζοδρόμιο ώστε να βοηθήσω τον κυρ Γιώργο με το γρύλλο. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό! Ένα στραβοπάτημα και το μισό δοχείο χύθηκε στο δρόμο και συγκεκριμένα στο τσιμεντένιο πέρασμα που δέχεται τα νερά και το οποίο βρίσκεται ανάμεσα σε πεζοδρόμιο και δρόμο. Αναφέρομαι στο ασφάλτινο πέρασμα που μετατρέπεται σε ρυάκι και μεταφέρει τα νερά στο μεταλλικό φρεάτιο. Πανικοβλήθηκα! Ο κυρ Γιώργος   άρχισε να με ειρωνεύεται και να λέει ότι ‘εσείς οι επιστήμονες είστε μόνο για τα βιβλία’ και ‘κάτσε στα βιβλία σου και μην παλεύεις καθόλου με όλα αυτά’.

Η ηλεκτρική σκούπα, η μικροβιοφοβία και τα ακάρεα!

Πριν λίγες ημέρες στο σπίτι μου ήρθε ένας φίλος ο οποίος εργάζεται σε μια εταιρία που προωθεί ηλεκτρικές σκούπες. Το βασικό επιχείρημα που προβάλλει η εταιρεία σχετικά με την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητα της συγκεκριμένης σκούπας, είναι οτι ρουφά μεγάλο ποσοστό σκόνης καθώς επίσης  όλα σχεδόν τα ακάρεα που βρίσκονται μέσα στα στρώματα και τους καναπέδες. Υποστηρίζει μάλιστα οτι τα ακαρεα είναι πολλές χιλιάδες μέσα σε ένα στρώμα και  μπορούν να εισέλθουν στο αναπνευστικό μας σύστημα καθώς ξαπλώνουμε, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ζημιές στην υγεία μας απο τα περιττώματά τους, τα οποία, όπως ισχυρίζονται, είναι πολλά και μεγάλα σε σχέση με το μεγεθός τους! Και εδώ έρχεται το ερώτημα, την απάντηση του οποίου θα ψάξω μέσω της φυσικής, και συγκεκριμένα μελετώντας τις κλίμακες μεγεθών.



Απόσπασμα απο το wikipedia.

Είναι το πιο ποικιλόμορφο από τα αραχνοειδή και ενώ το τσιμπούρι φαίνεται εύκολα, ένα άκαρι γίνεται δύσκολα ορατό με το ανθρώπινο μάτι καθώς έχει μέγεθος μικρότερο, συνήθως, από ένα χιλιοστό του μέτρου. 


Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται είναι: Πώς μπορεί ένα τόσο μικρό πλασματάκι , μαζί και τα περιττώματά του, να μου κάνει ζημιά, την ώρα μάλιστα που αναπνέουμε πολύ μεγαλύτερους κόκκους σκόνης και τόσους άλλους ρύπους;
Χωρίς να είμαι φυσικός, αλλά γνωρίζοντας λιγάκι απο τον τρόπο σκέψης των φυσικών, προσπάθησα να φανταστώ τις κινήσεις ενός ακάρεου μέσα στον πνεύμονά μου. Έστησα ενα ξεκάθαρο (θέλω να πιστεύω)  σκηνικό με σταθερούς και ευδιάκριτους πρωταγωνιστές:
α) ακάρεα
β) πνεύμονας
γ) μεμονωμένες κινήσεις α
δ) μεμονωμένες κινήσεις β
ε) αλληλεπιδράσεις κινήσεων α-β

σκόρπιες, αρχικές σκέψεις και υποθέσεις 
Για να εξάγω ένα αποτέλεσμα, πρέπει να σκεφτώ αρκετά. Δεν είναι εύκολο. Σκέφτομαι τον καπνό του τσιγάρου, και τη ζημιά που προκαλείται σταδιακά στον πνεύμονα. Άραγε η ουσία του τσιγάρου είναι πιο  μικρή σε μέγεθος απο τα ακάρεα; Δεν ξέρω. Με μια πρώτη θεώρηση, πιστεύω οτι τα ακάρεα δεν μπορούν να μας κάνουν ζημιά επειδή είναι πάρα πολύ μικρά σε σχέση με άλλα πράγματα που μπαίνουν στο αναπνευστικό μας σύστημα και τα οποία φιλτράρονται εκεί μέσα. Αν όμως ρίξω μια πολύ μικρή σταγόνα ισχυρό  δηλητήριο σε ένα ποτήρι νερό, οι συνέπειες στην υγεία  μου θα είναι πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με το αν ρίξω ένα φλυτζάνι χώμα και το πιω αφού το ανακατέψω. Γιατί άραγε; Φτάνω λοιπόν σε μια άλλη υπόθεση, η οποία φαίνεται πως με οδηγεί στον κλάδο της χημείας. Αλληλεπιδράσεις ουσιών. Για να μπορέσω να συλλάβω έστω το πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η αλληλεπίδραση, ξαναγυρνώ στο σκηνικό της φυσικής που έστησα, με τους πρωταγωνιστές και τα 5 βήματα. Να λοιπόν που η φυσική φαίνεται οτι ακόμα κι αν δεν μου δίνει σαφή, ευθεία απάντηση για το συγκεκριμένο θέμα, με βοηθά να μεταβώ σε άλλους κλάδους , σπρώχνοντας την προσπάθεια κατανόησης φαινομένων που αφορούν την καθημερινότητά μου. Τώρα λοιπόν μου είναι πιο εύκολο να αντιληφθώ το γιατί υπάρχουν κάποιοι που λένε οτι τα ακάρεα προκαλούν αλλεργική αντίδραση και ασθένειες. Η εταιρεία δεν ανάφερε τίποτα για αλλεργικές αντιδράσεις, παρά μόνο για εισπνοή των βρωμερών ακάρεων , ποντάροντας στην αηδία των θεατών. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να βάλει στο παιχνίδι του promotion και το κομμάτι της Φυσικής; Λέω εγώ τώρα....

Ενα εκπληκτικό κατόρθωμα

Ειναι γνωστό και προκαλει θαυμασμό το κατόρθωμα των Πολυνησίων να απλωθουν σε πελώριες εκτάσεις του Ειρηνικου Ωκεανού, περνώντας απο νησάκι σε νησακι, συχνά εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρια. Πως το κατάφερναν αυτο;

Δεν ειναι μονο τα εξαιρετικα σκάφη τους

Εδω έχουμε την περίπτωση της σταδιακής βελτίωσης μοντέλων για την καθημερινή ζωή που φτάνουν να έχουν μεγαλη αποτελεσματικότητα. Τα μοντέλα εδω δεν ειναι σχεδια σε χαρτι ή στον υπολογιστή αλλά μικρές κατασκευές προσαρμοσμένες στη σχέση του νερου με τα νησία.

Αλλα ας το δουμε με τη σειρά

Ο σκούφος και ο πονοκέφαλος

Πριν μερικά χρόνια, όταν έφυγα από το πατρικό μου και έμεινα μόνος μου, άρχισε να μου συμβαίνει κάτι περίεργο. Στο πατρικό μου, κάθε φορά που λουζόμουν το χειμώνα, πριν κοιμηθώ,  , έπαιρνα το πιστολάκι της μητέρας μου και στέγνωνα εύκολα το μαλλιά μου. Στο δικό μου όμως χώρο, δεν είχα κανένα πιστολάκι και για να μην κοιμάμαι με βρεγμένα μαλλιά, σκέφτηκα μια πατέντα, η οποία με έβαζε συνεχώς σε μπελά, τον οποίο άργησα να αντιληφθώ.  

Έβαζα λοιπόν έναν σκούφο στα βρεγμένα μαλλιά μου και ξάπλωνα, πιστεύοντας ότι αυτά θα στεγνώσουν από τη ζέστη του σκούφου. Το επόμενο πρωί, ξυπνούσα πάντοτε με πονοκέφαλο και δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί! Ούτε καν μπορούσε να πάει ο νούς μου στη βοήθεια και στην απάντηση που θα μπορούσε να μου προσφέρει η φυσική, χωρίς καν να εμπλακούν τα μαθηματικά. Για να μην τα πολυλογώ, με το να μην ξαναβάλω το σκούφο στα βρεγμένα  μαλλιά μου, οι πονοκέφαλοι έπαψαν αμέσως. Ας βάλω λοιπόν ένα αίνιγμα στους φίλους που μας μελετούν.  Σε τι οφείλονταν οι πονοκέφαλοι και πώς συνδέονται με το σκούφο; Η απάντηση ήρθε μελετώντας λιγάκι το κομμάτι της Φυσικής με τα μόρια του νερού. Βασικά, δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για τα μόρια του νερού, αλλά είχα μια υποψία οτι η υγρασία γενικά σχετίζεται με αυτά. Έψαξα λοιπόν λιγάκι και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Τα μόρια του νερού πάνω στα μαλλιά μου, 'εκτοξεύονταν' απο το κεφάλι μου προς τα έξω (νομίζω έτσι κάνουν συνήθως τα μόρια, ορμούν προς ανεξέλεγκτα προς διάφορες κατευθύνσεις) αλλά έβρισκαν εμπόδιο πάνω στο σκούφο μου. 

Αποτέλεσμα; Να μην φεύγει με τίποτα η υγρασία πάνω απο το κεφάλι μου και αυτό να δυσκολεύεται να στεγνώσει! Πώς λοιπόν μετά να μην έχω πονοκέφαλο;