Περιορίζοντας μια πετρελαιοκηλίδα στην άσφαλτο

Πριν λίγες ημέρες συνέβη ένα περιστατικό που νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ με όσους εκτιμούν την αξία της Φυσικής στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Ήλθε έξω από το σπίτι μου ένας γνωστός  μου που γνωρίζει από μαστορέματα, για να αλλάξει λάδια στο παλιό μου αυτοκίνητο. Το συνεργείο που μου τα άλλαζε έκλεισε και δεν ήθελα να το πάω σε βενζινάδικο.  Αφού λοιπόν ο κυρ Γιώργος  μου άλλαξε τα λάδια, μου έδωσε το γεμάτο  δοχείο για να το μεταφέρω σε ασφαλές σημείο. Για κακή μου τύχη, άφησα ανοιχτό  το δοχείο στην άκρη του δρόμου, πάνω στο πεζοδρόμιο ώστε να βοηθήσω τον κυρ Γιώργο με το γρύλλο. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό! Ένα στραβοπάτημα και το μισό δοχείο χύθηκε στο δρόμο και συγκεκριμένα στο τσιμεντένιο πέρασμα που δέχεται τα νερά και το οποίο βρίσκεται ανάμεσα σε πεζοδρόμιο και δρόμο. Αναφέρομαι στο ασφάλτινο πέρασμα που μετατρέπεται σε ρυάκι και μεταφέρει τα νερά στο μεταλλικό φρεάτιο. Πανικοβλήθηκα! Ο κυρ Γιώργος   άρχισε να με ειρωνεύεται και να λέει ότι ‘εσείς οι επιστήμονες είστε μόνο για τα βιβλία’ και ‘κάτσε στα βιβλία σου και μην παλεύεις καθόλου με όλα αυτά’.

 Η προτροπή του, για να καθαρίσω το πετρέλαιο από το ρυάκι,  ήταν να ρίξω ένα τσουβάλι άμμο που είχα στο σπίτι και στη συνέχεια να ρίξω μπόλικο νερό με το πιεστικό μηχάνημα. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι ο δρόμος είναι ελαφρώς κατηφορικός (κάπου 3-4 μοίρες κλίση) και πως το πετρέλαιο τσουλούσε προς τη μεριά των γειτόνων.

Έριξα λοιπόν το τσουβάλι άμμο και περίμενα να απορροφηθεί το πετρέλαιο. Περιττό να πώ ότι το ηθικό μου ήταν στο ναδίρ…

Δυστυχώς, η άμμος δεν τράβηξε ούτε τη μισή ποσότητα πετρελαίου. Ξεκίνησα να ρίχνω  λοιπόν και  νερό με πίεση αλλά γρήγορα παρατήρησα ότι μάλλον πετύχαινα να μεγαλώσω τη μόλυνση στη γειτονιά παρά να τη μικρύνω. Το νερό δημιούργησε ένα χείμαρρο νερού μαζί με πετρέλαιο και οδηγούσε στην εξάπλωση της πετρελαιοκηλίδας!

Ήρθε λοιπόν η ώρα να χρησιμοποιήσω τα μεγάλα μέσα: Ορισμένα στοιχεία της μεθοδολογίας που ακολουθούν οι φυσικοί επιστήμονες, όπως, λεπτομερής παρατήρηση των στοιχείων που συμμετέχουν σε ένα φυσικό φαινόμενο , τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους και την πρόβλεψη της πορείας του φαινομένου, τόσο χωρίς την έξωθεν παρέμβαση, όσο και ύστερα από την παρέμβαση στα στοιχεία αυτά.

Για να μην τα πολυλογώ, παρατήρησα προσεκτικά το ρυάκι που αποτελείτο από νερό και λάδι μηχανής, θέλοντας να βρω τρόπο να σταματήσω τη μόλυνση που ‘κατέβαινε’ προς τους γείτονες. Είδα λοιπόν ότι το νερό κυλούσε χαμηλά και το πετρέλαιο ψηλά, πάνω από το νερό. Ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά.  

Πήρα λοιπόν  πεσμένα φύλλα από τα λουλούδια του γείτονα και έφτιαξα 3  αυτοσχέδια φράγματα, σε απόσταση 1,5 – 2  μέτρων μεταξύ τους. 

Παραθέτω και ένα αυτοσχέδιο  σχήμα για να έχετε μια καλύτερη εικόνα.  

Με αυτό τον τρόπο σταμάτησα τη ροή του ρυακιού. Το κυριότερο όμως επίτευγμα, ήταν ότι μαζεύτηκε πάνω πάνω μια πολύ  πηχτή φλούδα πετρελαίου , την οποία μπορούσα να συλλέξω λες και ήταν βούτυρο! Όση ποσότητα πετρελαίου περνούσε από το 1^ο φράγμα, έφτανε στο 2^ο και τη μάζευα, ενώ, όση ακόμα ποσότητα άντεχε, έφτανε μέχρι το 3^ο φράγμα και εκεί γινόταν η τελευταία συλλογή. θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος ‘ γιατί επέλεξες να φτιάξεις 3 φράγματα και όχι ένα;’ Η απάντηση περιλαμβάνει 2 λόγους:

Α)  αν έσπαγε το ένα και μοναδικό φράγμα, η ζημιά θα ήταν μεγάλη

Β) αν η μεγάλη ποσότητα του πετρελαίου έμενε στάσιμη σε ένα σημείο, φοβήθηκα μήπως φτάσει μέχρι χαμηλά και ‘ποτίσει’ ένα κομμάτι της ασφάλτου, το οποίο θα απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια για να ξεπλυθεί στο μέλλον.