Ο συναγερμός και οι συζητήσεις … υψηλού επιπέδου

Πριν λίγες ημέρες, τοποθέτησα συναγερμό στο αυτοκίνητο. Την πρώτη ημέρα, όλα φαίνονταν εντάξει.    

Την επόμενη ημέρα το πρωί, στις 10 ακριβώς άρχισε η ταλαιπωρία. Ο συναγερμός άρχισε να χτυπά με συχνότητα 5-10 λεπτών. Όσο και αν τον σταματούσα, αυτός μετά από λιγάκι, ξεκινούσε και πάλι. Πήγα στο κατάστημα, μου έκαναν ορισμένες ρυθμίσεις και μου είπαν ότι το θέμα λύθηκε. Κι όμως! Πάλι τα ίδια! Κάθε ημέρα, επι 4 ημέρες, ο συναγερμός ξεκινούσε να χτυπά το πρωί και να σταματά το μεσημέρι. Πριν και μετά, κανένα πρόβλημα! Στο κατάστημα είχαν δοκιμάσει τα πάντα. Είχε γίνει δεύτερο σπίτι μου! Ώσπου την 4^η ημέρα, κάτι άλλαξε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζα το πρόβλημα. Κάθισα να σκεφτώ εγώ, που δεν έχω γνώσεις γύρω από αυτοκίνητα και συναγερμούς, μια πιθανή εξήγηση για το πρόβλημα. Έφερα το αυτοκίνητο στο νού μου και προσπαθούσα να φανταστώ κάτι που θα μπορούσε να το ταρακουνά κάπως , ώστε να πυροδοτεί το συναγερμό. Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι... 



Στη συνέχεια εφάρμοσα την τακτική της παραγωγής  ερωτήσεων. Μεταξύ άλλων, μια από τις ερωτήσεις που έκανα στον εαυτό μου ήταν εξής:  γιατί ο συναγερμός χτυπά μόνο το πρωί;

Την ερώτηση την έκανα και  στους πιτσιρικάδες τεχνικούς του καταστήματος  και σάστισαν. Μου απάντησαν ότι μάλλον είναι τυχαίο.

Την ερώτηση αυτή προς τον εαυτό μου ακολούθησε η διαπίστωση ότι ο συναγερμός ξεκινούσε να χτυπά γύρω στις 10 πμ και σταματούσε στις 13.30 μμ. Περίμενα την επόμενη ημέρα. Από τις 9.45  ήμουν σε εγρήγορση. Κάτι μου έλεγε ότι όπου να είναι, θα χτυπήσει. Και ναι! Στις 10.03 χτύπησε! Και φυσικά σταμάτησε γύρω στις 13.30. Την άλλη ημέρα συνέβη ακριβώς το ίδιο!

Πήρα λοιπόν το αυτοκίνητο και πήγα στο κατάστημα για να βρώ τον υπεύθυνο. Περιττό να σας πώ ότι δεν χάρηκε καθόλου που με είδε για μια ακόμα φορά! Ξεκινήσαμε λοιπόν μια συζήτηση, η οποία δεν περίμενα να κυμανθεί σε  τόσο υψηλό επίπεδο. Παραθέτω αποσπάσματα από το διάλογο που ακολούθησε  μεταξύ μας:

•  Μου είπες ότι έλυσες το πρόβλημα αλλά αυτό παραμένει άλυτο. Μπορείς να μου πεις γιατί ο συναγερμός χτυπά μονάχα το πρωί και όχι άλλες ώρες;

•  Κάποιο πρόβλημα έχει το αμάξι σου. Κάποια διαρροή ίσως στο ρεύμα. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο συναγερμός είναι καλός.

σημείο καμπής στη συζήτηση

•   Και πώς εξηγείς το γεγονός ότι το πρόβλημα του αυτοκινήτου εκδηλώνεται μόνο από τις 10 το πρωί μέχρι τις 1 το μεσημέρι;

αμηχανία και αρχική σιωπή  του ειδικού

•  Τι να σου πώ φίλε μου. Μάλλον είναι τυχαίο.

•  Τυχαίο είναι να χτυπά λες και είναι ρυθμισμένο στις 10 το πρωί; Μήπως το χτυπά η ζέστη και υπάρχει κάποια διαστολή στο αμάξι, ιδίως στην καμπίνα επιβατών και ο συναγερμός το ανιχνεύει;  Μήπως μεγαλώνει η καμπίνα και ο συναγερμός το ερμηνεύει ως απειλή;

Στη συνέχεια ο υπεύθυνος προσπαθούσε να με πείσει ότι ο συναγερμός δεν χτυπά εξαιτίας της ζέστης, και ότι χτυπά μονάχα η αλλαγή στις χαμηλές θερμοκρασίες προκαλεί περιττές ειδοποιήσεις.

Φυσικά και δεν με έπεισε και επέμεινα στην αρχική μου ερώτηση, εμπλουτίζοντάς την (είχα κάνει ήδη τα πειράματά μου στο σπίτι…):

Και πώς εξηγείς το γεγονός ότι το πρόβλημα του αυτοκινήτου εκδηλώνεται μόνο από τις 10 το πρωί μέχρι τις 1 το μεσημέρι, υπο το φώς του ήλιου, ενώ όταν το βάζω στη σκιά δεν χτυπά;

Στο σημείο εκείνο η υπεύθυνος ένιωσε ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία και άρχισε πραγματικά να προσπαθεί να κατανοήσει το τι συμβαίνει και σταμάτησε να λειτουργεί αμυντικά. Ήταν τέτοιο το επιχείρημα μου, που δεν γινόταν να …πουλήσει τρέλα. Τελικά βρήκε ότι πυροδοτούνταν  κάποιος αισθητήρας, εξαιτίας της ζέστης, και τον άλλαξε.

Για να μην τα πολυλογώ, η προσφυγή μου στη Φυσική και στον τρόπο δουλειάς των φυσικών (διερεύνηση, διατύπωση υποθέσεων – ερωτήσεων) βοήθησε εμένα, τον αδαή, να πιέσω τον τεχνικό και να ανακαλύψει την αίτια του προβλήματος.